..... Ik zie de bui al hangen ~onweer~#kuur4

En wat voor bui !!! <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Het liefst had ik deze blog in het 'Haags' geschreven, ja ik weet het, ben wel weer terug verRotterdamst, maar geloof me.. niks opluchtender dan je even in t haags 'uiten' ;-)

en geloof me, als er iemand is die graag zou melden dat t de goede kant opgaat ben ik het wel, maar dat doet t niet, fysiek niet en mijn hoofd ben ik nog niet aan toe.... Vraag me ook af of ik wel 'zo sterk' ben, hoe lang ga ik dit nog volhouden? Je krabbelt weer een beetje op en ~Kedeng~ we gooien er weer wat gif in en je kan opnieuw beginnen... Ik zou graag ervaringen uitwisselen, maar ja met zoiets uitzonderlijks is dat moeilijk... 'gelukkig' loop ik een beetje 'chemosynchroon' met een lieve vriend, ik app hem een heel verhaal en daar krijg ik dan een ingesproken berichtje op terug, precies de juiste woorden...zo herkenbaar... Hij heeft het al eerder meegemaakt en blijkbaar zit ik nu in de fase van zijn eerste periode.. Hij krijgt me zelfs aan het lachen 'ja dan wil je het gewoon weer hebben over 'ik heb daar en daar van die leuke schoenen gezien''~ lekker ding... Kijk ernaar uit om na 'dit gedoe' met je te proosten op het leven na de chemo's ... ( en dat t nooit meer terugkomt)
 Maar goed... Nu begint de ellende al na de 2de injectie ~Grmpfff~ wordt het mooier weer van het weekend, lekker beetje buiten, moet ik A in Rotterdam blijven omdat mijn laatste injectie op 1ste paasdag wordt gegeven; ben ik nu al binnen 2 seconden buiten adem omdat die pijnscheuten weer opsteken (ken je het gevoel van steek in je zij als je hardloopt? dát dus.. en dan de hele dag door en bij diep ademhalen x2 echt mega irritant... ) en dan ben ik pas op de helft van de kuur en begint er een verkoudheid/griepje/keelinfectie aan te komen. Oh ja
en B ik kan waarschijnlijk niet eens even bij t evenement van mijn lief kijken omdat ik mezelf niet zo'n eind met de trein zie reizen op deze manier ( en ik niet mee kan rijden omdat ik die injectie die dag nog moet hebben :-(. Ja ik ben sjaggerijnig  ..en niet zo'n klein beetje ook..( ja en ook verdrietig)..... De laatste loodjes.. jaja... ik moet nóg een kuur..pfffff...

Ziekenhuis gebeld om maar aan te kondigen dat ik morgen écht met een arts wil spreken en dan niet alleen horen dat het logisch is dat het gif meer zijn tol gaat eisen, maar ook hoe en wat. Het blijft er niet ingaan hoe ziek ik mezelf laat maken om beter te worden.... ~ik weet dat ik positief moet blijven en dat andere mensen er nog veel slechter aan toe zijn.... .....maar snel met 'Joop' op de zere buik onder dekentje duiken & aan leuke dingen in het verschiet denken ... hoe erg zal ik de 'gewone'dingen straks waarderen zeg, niet normaal....

..... aan herstel werken, kunnen sporten, conditie terug opbouwen, wandeltochten van 30 kilometer maken (mee oefenen voorde 4-daagse ;-), een trap op kunnen rennen, me kunnen concentreren, andere dingen meemaken, salsadansen, salsafeestjes, een wijntje kunnen drinken of een speciaal biertje natuurlijk, eropuit met vriendinnen, culturele dingen doen, gekke festivalletjes ontdekken, leuke(en vooral leerzame) stage zoeken, afstuderen.. en ja ook gewoon weer werken, lol met mijn fijne collega's & me op 'andermans' problemen en vooral `behandel'oplossingen focussen .. ;-)

De 'Lithse ham' wil ik nog wel een keerlopen... fantastisch!