Ik had het stukje hieronder al eerder getiept, net een telefoontje van mijn eigen arts, Rotterdamse HCG waarden zijn weer gestegen... %#@#$#@####!%& lek geprikt, kuur doorzetten, blauwe plekken, pijn, haarverlies.. en waarvoor??? MAG IK N KEER GOED NIEUWS??? De rek is eruit, al 3 bijna 4 maanden geen goed nieuws en als er al een sprankje was, dan werd het overschaduwd door -tig kl*** berichten, dit merken ik en de mensen om me heen niet alleen, zelfs mijn arts was het opgevallen.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Het is dinsdagochtend, gisteravond drong het na een paar heerlijke dagen weer des te harder tot me door, de 6de kuur, de 2de Dactynomicine, de 5 dagen ziekenhuis staan weer voor de deur. De blauwe plekken van het vele prikken zijn nog niet genezen, hoe vaak zal het deze week opnieuw moeten? Wat zullen mijn waarden zijn? hoeveel kuren zal ik nog moeten? Het is de onzekerheid en steeds maar afwachten en niet weten waar je aan toe bent waar je gek van wordt. dat je denkt dat je bijna klaar bent en er weer slecht nieuws is.
Ik merk dat ik ook al niet meer naar gesprekken wil, mezelf weghouden bij de slecht nieuws berichten. Maar ja... geen keus...
vandaag naar de nieuwe afdeling, konden we 'm niet vinden.. ~Receptie~ 'ohw maar daar had u zich aan moeten melden' .. nee hè...
bloed prikken.. soms heeft het voordelen, zo'n ziekenhuis waar zoveel net niet loopt, kwam als laatste in de wachtkamer, bleken de nummertjes verkeerd om in het apparaat te zitten en was ik meteen aan de beurt... Dan anderhalf uur wachten en op gesprek, dan zijn de waarden ook weer bekend...
~Haaaaahahahahahahahahahahahahahahah~ grapje!!~
'waarom hebben we dan eigenlijk dit gesprek?' Iets mis gegaan bij het laboratorium en ze moeten patiënten zien voordat ze chemo mogen geven. Of ik dit wist en dat wist, nee de infoverstrekking is iets waar ik nog wat verbeterpuntjes zie ...
Maar goed, Tiepen met naald in je hand doet zeer, dus niet te lang vandaag...
op de oncologische dagbehandeling waren ze erg lief, toen ze mijn handen zagen reageerden ze verbaasd 'en dit is van 1 kuur?' mijn handen weer 's ijsklompjes, lief met zijn warme handen en zakje kersenpitten kregen ze weer op temperatuur. Eerste keer prikken weer mis, toen maar weer in een 'gebruikte' ader... goed ingepakt weer naar huis en hopen dat ie het morgen nog doet.
gedoe en emoties maken erg moe ... dus tijd voor siësta....
Uitslagen wanneer ik ze gehoord heb ( mijn hb was alvast bekend en weer gezakt, 0,2 in hun beleving niks begreep ik door de foutmarge, maar heb 'm toch liever stijgend.... 5,2 is niet genoeg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten