Opgeruimd en vol goede moed, ik had er eigenlijk wel zin in, ging ik naar de afspraak in het ziekenhuis, de Rotterdamse waarden waren de afgelopen keer weer gedaald; in Nijmegen daalt ie meestal meer, dus wie weet krijg ik wel te horen dat de 5de kuur niet nodig is......
Het liep alweer uit, arts riep tussendoor nog even 'mevrouw L, heeft u al bloed geprikt?' .... ~huh?~ mij was niks gevraagd en ik prik altijd op maandag omdat in de 2 dagen van het weekend de waarden nog kunnen dalen.... 'oh, doet u dat dan nu maar, ik loop toch uit' .De afspraak stond al een half uur geleden gepland en mijn goede bui verminderde aanzienlijk, het niet aangeven en het dan ook nog afschuiven ~Grmpfff~ .
Mijn Hb was gestegen ( dat kwam al snel binnen van dezelfde dag), dus we dachten al ~jeej~ 5,3, dat gaat de goede kant op.. Maarrrrrrrr met mijn tabelletje voor me stond mijn wereld stil, want de Nijmeegse waarde was gelijk gebleven... ~huh?????? ~ Hoe kan dat nou... 'ja ze meten daar anders' Ja dat snap ik ook wel, maar normaliter daalt het daar anders... maar dalen doet het wanneer het in Rotterdam gedaald is.
Maar goed nu dus niet, dus wat nu? Eerst onderzoek, er zitten nog steeds teveel bloedvaten in mijn baarmoederwand (die worden meestal door trofoblasten aangemaakt) mij leek het minder, maar dat was niet zo. Aan mijn longen kon ze niks horen, er kan door de MTX een soort van ontsteking ontstaan zonder bacterie of virus, maar wel met dezelfde symptomen. Voor de zekerheid een longfoto laten maken na dit gesprek...
Dan de andere opties, maandag word ik gebeld, dan heeft ze gekeken naar de Rotterdamse waarden, zijn die gedaald/gelijk gebleven/gestegen?? dan heeft ze met de internist overlegd in hoeverre de bijwerkingen niet alleen hinderlijk zijn voor mij (slaap nauwelijks door het vele hoesten), maar ook hoeveel schade het aanricht/aangericht heeft in mijn lichaam... dan is er overleg geweest met de collega's en dan hebben ze over mij besloten...
Dan is 'gezien mijn leeftijd' ( ik voel me langzaam 180 daar in dat ziekenhuis) de kans groot dat ik weer een operatie moet en ze mijn baarmoeder weg gaan halen. Toen ik vroeg wat de consequenties waren, begon ze over de operatie, ja er kan een infectie bloedverlies... "~duuhuuhhh~ ik bedoel natuurlijk erna... er wordt over gesproken alsof je iets weghaalt als een blinde darm 'ja hij is niet zo groot' pfffffff de andere optie is een heftiger chemo, ontzettend zwaar met verschillende soorten (waaronder weer metotrexaat) en met bijwerkingen tijdens kuur en langdurige nawerkingen en de nodige schadelijke gevolgen.
Tja en dan moet maandag nog komen, moet ik eigenlijk bedenken dat ik nog niks weet, dat het nog allemaal mee kan vallen omdat ik die waarde nog niet weet, maar het weekend is wel heel anders dan ik ( en we ) ons voorgesteld hadden. Uitgekeken naar uit eten op een terrasje na het gesprek, met nog 1 MTX behandeling in het verschiet, einde in zicht...even aanschuiven op een 40-jarig huwelijksfeest, een verjaardag van een lieverd... lekker samen zijn, van de positieve uitslag genieten en naar mijn herstel uitkijken, probeer aan andere dingen te denken, maar dan komen we iemand tegen op straat, spontaan blij om me te zien, vraagt een ander hoe het gaat....
>> Ik ga mijn best doen ......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten