Elke ochtend neem ik de tijd voor een koffie verkeerd en wel zelf gemaakt. stevige espresso met veel melk, zo waan ik mezelf onder de meest barbaarse weersomstandigheden in 'La dolce vita' in ons eigen landje.
Ik moest er die ochtend niet aan denken, nou ja drukke tijden met een studie naast je werk, ik loop wel via het koffie apparaat in de hal.
"Hm.. nog steeds geen zin, dan maar warme chocomelk", daar ging ik die middag wel over denken, na een gure strandwandeling heerlijk bij een open haardje, maar op een gewone werkdag?
Mijn lijf voelde die middag ook anders en het leek als ik de neus van de beste speurhond had gekregen. ( gatver wat zijn er dan veel dingen die stinken)
Die middag toch maar een zwangerschapstest gehaald, de eerste in mijn leven, want nee, was er nooit mee bezig geweest. Vond kinderen heel erg leuk, maar vooral bij anderen en vanaf een jaar of 3.
Dat plusje verscheen binnen een seconde de volgende ochtend.. mijn eerste reactie was pure blijdschap, dat dit mij zomaar overkwam.
Toch wat voorzichtiger naar mijn werk gereden...de dag voor de kerstvakantie, kerstdiner met de jongeren & een hoofd waar de radertjes overuren maakten. Oh ja, niet samenwonend, misschien de aanstaande papa ook op de hoogte stellen ~zenuwachtig~ Nergens voor nodig bleek even later, wist het al langer, maar wat heb ik het getroffen met die man. Dokter gebeld, had werkelijk geen idee wat me te doen stond.
En ja kerstvakantie, genoeg tijd om na te denken... wereld op zijn kop!
Een half jaar niet gedronken omdat het studeren naast mijn werk zo beter ging en ohhhhh wat had ik uitgekeken naar die wijntjes bij het kerstdiner. Maar goed, druivensap en foliumzuur. Een kindje had niet in de planning gezeten en oh wat twijfelde ik. Voelde heel oneerlijk, want hoe goed hij ook zijn best deed om objectief over te komen, ik wist dat hij het graag wilde houden. Ik wilde er goed over nadenken en er echt voor willen gaan, daar moesten wel wat knopjes voor om,een heel goed gesprek gehad met een maatschappelijk werkster bij Siriz. Een hele doortastende dame "Gun jij het jezelf wel?" Nou dat deed het hem uiteindelijk. De knop was om, ik was zo opgelucht en blij met de beslissing, Met Oud en Nieuw met liefde een alcohol vrij sprankelwijntje gedronken.
Merkte wel dat ik veel last van de zwangerschap had, dan zoek je dat op internet op, je hoort nog eens wat en het scheen er allemaal bij te horen. De eerste week na de vakantie heb ik me naar mijn werk weten te slepen. Ik was ontzettend moe, heel snel duizelig en at bijna niks, zo misselijk was ik.\
Niet zo gek, mijn bloeddruk was ontzettend laag, dat werd bouillonnetjes drinken, drop en kijken of ik dan weer wat kon. Ondertussen huisjes kijken, want we wilden het wel samen doen, voor alles bedachten we een oplossing. wat een cadeautje dat dit zomaar op ons pad kwam, we waren er al wel achter dat we iets bijzonders hadden samen en het voelde alsof dit een logisch iets was.
Eind van de week 'de echo' ik was ondertussen 9 weken en een paar dagen. wat kan er nu mooier zijn dan het hartje te horen van een nieuw mensje dat in je groeit en ontstaan is uit echte liefde.
Geen idee wat we moesten zien op het scherm, maar behalve een soort ruis en een zwarte vlek zagen wij niks. Moest bij een collega echoscopiste op de bank en weer hetzelfde beeld, een inwendige echo leek haar niet nodig. "Het spijt ons heel erg, het gaat waarschijnlijk om een "mola zwangerschap' dan is er geen levens vattend foetus en ik ga u nu met spoed naar het ziekenhuis doorverwijzen. Telefoontjes, formulieren, naar huis lopen in totale verbijstering. Geen idee wat het was, nog nooit van gehoord en nu moesten we naar het ziekenhuis.
Eenmaal even thuis, internet geraadpleegd, nou dat kan je beter niet doen ~pffff ~
Je leest alleen het ergste en mijn oog viel al op "chemo' ... maar goed, zo ver was het nog niet.
Een uur eerder in het ziekenhuis zijn, bloed prikken, zonder hcg waarden weten ze nog niks.
en dan wachten... wachten ... wachten.. oh ja in een polikliniek vol hoogzwangere vrouwen, dat dan weer wel. Het liep enorm uit en eindelijk was ik aan de beurt, inwendige echo, andere arts raadplegen, torenhoge hcg dat werd met spoed curetteren. Oh ja wel maandag, ik was niet helemaal nuchter en dat brengt risico's mee. Maandag op de lijst, nog even snel naar de anesthesist die bijna naar huis was, de tranen bleven maar stromen en dan al die formuliertjes die met "bent u zwanger' beginnen........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten