daar gaan we weer met de 'dagopnames' part IV...... uitslag kuur 3

s'Ochtend gebeld om te checken of mijn 'dagopname' nu al wel geregeld was. (de MTX was in de maak dit keer ~jeej~) Ja je leest het goed dagopname, meestal kost het wachten tot er iemand van het verplegend personeel tijd heeft de meeste tijd, lakentje over een bed, gordijntjes dicht, injectie en weg ben ik weer... daar mag je natuurlijk best een hele dag voor in rekening brengen. OInkepoink wat leven we toch in een bizar systeem. verder is het nu al een memorabele dag, zelfs bij het bloed prikken ging alles volgens plan....

Maar goed, daar gaan we met kuur 4, hoop zo dat deze mee gaat vallen en er niet teveel bijverschijnselen zijn dit keer. Maar eerst nog even geduld, de arts zal op de afdeling zijn met de Rotterdamse uitslag van kuur 3 en de Nijmeegse uitslag van 16 maart (kuur2), ben ontzettend benieuwd, is er een kansje dat dit mijn laatste kuur zal zijn, of is die 5de echt nodig....Ben natuurlijk ook erg benieuwd of mijn nieren nog blij zijn met me (of wat die bijverschijnselen anders kunnen betekenen) nog een paar uurtjes geduld oefenen....

Toen ik me meldde bij de balie en de afspraak met de arts onduidelijk was werd ik meteen door mijn favoriete grote recht-voor-zijn-raap- zuster onder de arm genomen....  "of ik de uitslagen van de dokter wilde horen, of dat zij het me mocht vertellen"Nou helemaal prima, maar ik heb toch ook wat vragen..
Rotterdamse HCG gehalveerd van 811 naar 425, de Nijmeegsche HCG was 15 van kuur 2, hersentjes maken dan overuren, al die dan nu ook gehalveerd zijn of nog minder? ( er is géén logisch verband tussen de Nijmeegsche en Rotterdamse waarden dus kan er niks mee voorspellen helaas )  Hb was helemaal niks gestegen dus nog steeds 4,8, nieren en lever waren okay.

Tja wat zegt dat allemaal? behalve dat het daalt mij in ieder geval niet zoveel. Volgende week vrijdag een 'officieel' gesprek weer, hopelijk dan meer duidelijkheid. De zuster kon me nog wel vertellen dat ze meer mensen zag zoals ik en dat de eerste kuur wel te doen was, maar het vanaf kuur 2 wel steeds zwaarder werd voor het lichaam 'het tenslotte wel vergif dat je binnen krijgt' en ze zag anderen er ook mee worstelen (gek misschien, maar dat geeft ook wel houvast, ben niet de enige die er zo'n last van heeft en dit overkomt ook) 'Veel drinken zodat die rotzooi zo snel mogelijk je lichaam verlaat' ... én meer spinazie, rood vlees, floradix etc. etc. voor mijn bloed.......

Niet zoveel wijzer geworden van deze post, fijne week iedereen.

Kuur 3 en zó klaar .....

~JammerJoh~ je mag voorlopig nog even........ ~MopperModus~

Laatste injectie net gehaald en eigenlijk al na mijn 3de van de 3de kuur weer last van steken en pijn bij het adem halen.. Het lijkt wel of het per kuur meer impact heeft en steeds wat eerder.....het kostte ontzettend veel energie om in het ziekenhuis te komen en zat daarna met bonkend hoofd bij te komen... ( dat leek juist de andere kant op te gaan ) dan loop je met pijn naar t ziekenhuis om n injectie te halen waarvan je weet dat die t erger gaat maken ...hmzzz... dat gedoe met die steken begon bij kuur 2 pas ná de laatste injectie ..en nee ik vertrouw het niet. Heb het al bij dokter aangegeven en vandaag weer in de rapportage laten zetten, over een week checken ze mijn nieren... want tja.. als het inde loop van de chemovrije week wegtrekt, is het niet wetenschappelijk onderbouwd maar zie ik toch stiekem iets van een causaal verband verschijnen... En dzjieeee wat ben ik klaar met steeds naar dat ziekenhuis, me weer aanmelden.. wachten ... injectie en weg...

Eigenlijk ben ik gewoon klaar met ziek zijn :-P maar ja... soms heb je niet zoveel te willen.. Kom ik een lief buurvrouwtje tegen op de terugweg, krijg ik spontaan een huilbui... zo vervelend.. en

waarom.. en waar komt dat eigenlijk vandaan? Ik wilde dat verwerken bewaren voor als ik weer beter ben...Het is ook zo apart want er is in principe niet zoveel te zien, krijg eerder te horen dat ik er wel goed uitzie (knalrode lippenstift doet wonderen, red.) donderdag een rondje met mijn auto gemaakt om te kijken of die het nog deed & vrijdag zelfs een uurtje bij het afscheidsetentje geweest met mijn collega's, wat fijn om daar even bij te kunnen zijn en iedereen te zien...
Dat ik daar nu al 2 dagen helemaal van naar de kl*** ben ziet niemand, ik hoef ook niemand wat te verklaren, maar dit is ook een reden waarom ik geen bezoek wil... en wat heb ik te vertellen? alleen ziekenhuisbezoekjes, uitslagen en ander ziektegedoe... daar zit toch eigenlijk niemand op te wachten... ?? Dat een ieders leven doorgaat zie ik toch wel, dat hoef ik op het moment niet in geuren en kleuren te horen. Zo niks voor mij om zo te denken en voel me er tamelijk schuldig en egocentrisch door, maar de energie om te doen alsof ontbreekt, mijn nepsmile, die toch al niet zoveel voorstelt heeft een time-out genomen en besef dat dat ten koste van mezelf zou gaan, dus dat doe ik sowieso maar niet meer...

Ga zo mijn aftelappje van kuur 3 van mijn telefoon halen ~wegstreep~ en dan hopen dat de chemovrije week wat energie geeft en er van het zonnetje genoten kan worden ... ~/MopperModus~

PSsie I en als het ff kan een werelduitslag over een week ter motivatie ....
PSsie II en als ik dan toch aan het vragen ben, zo'n goede uitslag dat de extra 5de kuur niet nodig is ~dankuwel~

Wéér geen MTX & uitslag kuur 2

Jaja, mijn lief had al speciaal vrij genomen om mee naar het ziekenhuis te kunnen, had al zo'n 'funny feeling' denk ik. Vaste routine, bloed prikken en dan in de middag weer de eerste injectie. De receptioniste op de afdeling kent me al bij naam en ik zag meteen dat er wat mis was. "ja ik heb geen mapje van u' neeeeeeeee hè....

zou mijn recept zo op de plaats van bestemming moeten komen?

De zusters kennen me en er ging er één meteen 'trammelant maken' zoals ze het zelf noemde. superlief, maar eind van het liedje was, dat het er wéér niet was en ik wéér een paar uur moest wachten :-/ Lastige is dat die meiden er niks aan kunnen doen, maar ergens gaat het heel erg fout in de communicatie.  De mensen om me heen worden er enorm boos van & dat snap ik heel goed, ikzelf krijg er meer iets moedeloos van, hoe kunnen ze een patiënt vergeten?  zelfs een zuster gaf aan dat ik nu toch wel een klacht in moet gaan dienen anders verandert er niks, tja, ik denk dat ze wel gelijk heeft, alleen ik heb zo geen zin in negativiteit.
De oplossing is ook dat ik bij de volgende kuur in de ochtend naar de afdeling bel en zo dus eigenlijk mijn eigen kuur regel, wordt een beetje een -doe-het-zelf- business.. heel apart

Oh ja en toen bood de 'in mijn ogen' meest hardhandige discussiezuster aan om me te prikken, ik had daar zo geen zin in... er floepte meteen "Jij doet het altijd zó hard' uit... ~zei ik dat?  maar later wel geprikt door één van mijn favozusters ♥ ..... Zal het ook even uitleggen, die ander knijpt even heel venijnig in je bil en ramt dan die spuit in je bips, echt zo niet fijn, heb het ook nagevraagd,want ik vroeg haar waarom ze dat zo deed. "Het moet in je spier en anders komt het er niet''  de injectie naald is lang genoeg en dit verhaal klopt dus niet ( nagevraagd)... verder kreeg ik nog een discussie over mijn "folium'zuur dat Folinezur moet zijn en waar vorige keer ook zoveel gedoe over was, heb haar aangeraden 'mijn dossier' maar 's te lezen ... en doorrrrrr

En de uitslag.. ja daar moet ik nog een kwartiertje op wachten ~spannend~ .......
-halfuurtje..... drie kwartier......uur....

en dan belt ze toch nog 'onverwacht' hahaha.. "of het gelegen kwam'' ... Nou ik zit al te wachten hoor ... Mijn HCG ( Rotterdam) is van 2530 naar 811 gegaan, dat is goed nieuws !! ... ben nu wel enorm benieuwd naar de Nijmeegse waarden ( die zijn pas later binnen)  Maar als je naar het verloop kijkt gaat het aardig de goede kant op!

• dat.  - R'dam    -  Nijm. - Hb

• 19/1 - 226.000                       
• 27/1 -   42.000 - 1000    - 5,9
• 2/2   -   54.000 -   940    - 6,2
• 9/2   -   80.000 -             - 6,4
• 14/2 -    43.000 -  750    - 4,5
• 16/2                                - 4,3
•      2/3  -    2530 -     73 ❀ - 4,5
• 16/3 -        811 -   ???     - 4,8

(Blogger heeft geen tabelfunctie, dat moge duidelijk zijn :-P)

Geen pijl te trekken op de Nijmeegse waarden zoals je wel kunt zien! hopelijk laat ze het me eerder weten wanneer ze de uitslag heeft. Verder nam ze volle verantwoording voor de dingen die misgaan, iemand anders moest het wel doen, maar het is haar verantwoording en volgende kuur doet ze het zelf... ( maar ik bel toch in de ochtend haha, dat leek haar ook wel een goed plan ) 

Ze leek ook wel verbaasd over de uitslag "Ja je hebt vorige keer zelf gezien hoeveel plekken er nog te zien waren,maar ja we varen op de hcg waarden en die gaan heel goed, dus we zetten deze behandeling voort ~JuichEndeJubel~` ( dat ik dat nog s zou doen voor chemo's haha )

Mijn HB gaat superlangzaam, maar ik denk dat mijn processen prioriteiten aan het stellen zijn, dat komt vast wel weer ! 

Nu met happiness theetje lekker genieten van het goede nieuws , vandaag is een dagje alsof ik bloed heb gekregen van mensen die bij halfvasten waren ~katerrrrrrr~ ;-)  terwijl ik sinds december geen druppel heb aangeraakt... en wat kijk ik uit naar een wijntje of een La Chouffje op een zonnig terrasje ( en vooral daar ook weer trek in hebben haha )

'Little happy things'

Een lijstje, dat nog wel aangevuld gaat worden, maar van 'kleine' dingen waar ik me beter door voel.

afentoe raakt mijn interne thermostaat van slag, meestal is dat een teken dat ik teveel gedaan heb, of dat er die dag gewoon weinig energie is. Dan merk ik al dat mijn handen in ijsvarianten veranderen en gaat de interne thermostaat ruckzigtlos op -2....

Met geen mogelijkheid krijg ik mezelf dan nog warm, gelukkig had ik mijn kruikje, kreeg ik van mijn ouders een elektrisch warmtekussen en waar die lieverds uit Oss nu mee kwamen omdat ik zoveel 'mis'; lekkere verwarmende 'open haard' theetjes en... *Joop* ik heb hem maar meteen een naam gegeven, wat een uitvinding... een kersenpitkussentje in schaapskleding, geweldig! en hij ruikt naar lavendel ❀❀  een minuut of anderhalf in de magnetron en een verwarmend zacht lekker ruikend schaap voor anderhalf uur ❤♡

Zoals ze in het ziekenhuis al zeiden gaat er niks boven menselijke warmte, maar Joop vervult een uitstekende 2de plaats ;-)






....en sinds een paar dagen heb ik weer ruimte in mijn hoofd om te mediteren ♥ dat probeerde ik normaal iedere dag te doen.. en het liefst vóór 't werk, met een rustig hoofd de dag beginnen waar altijd van alles kan gebeuren en met rust in jezelf is het een stuk relaxter wanneer er met de jongeren of in de omgeving wat aan de hand is. En na een periode van ontzettend veel onrust in mijn hoofd en gepieker is er nu weer ruimte. Merk nog wel wat onrust en ongeduld, maar ik weet dat met behulp van 'Andy' & Headspace het steeds beter zal gaan.... ( het filmpje liet ik wel eens aan de jongeren zien en is geregeld erg herkenbaar voor ze qua gedachten die maar blijven komen )

Dat de dokter zegt dat het ~kiele kiele~wordt om een bepaalde waarde te halen... Dat het spannend zou worden of de Nijmeegse waarde onder de 100 zou komen... en-dat-ie-dan-gewoon 73!!!! is ... meevaller van 25% LIKE!! Onverwacht goed nieuws ( zou het pas volgende week horen ;-) Mijn curve gaat van de afgelopen weken eventjes sneller dan de standaard ~Jeej~ Niet voor niks om de dag naar het ziekenhuis !!
Noem het maar 'little' maar zo'n zonnetje maakt dat je alles toch weer wat rooskleuriger ziet.... In de deuropening van mijn balkonnetje. Hieronder staande erbij en genieten maar...

• Lekkere thee...... 

En dan wel échte thee, wanneer je verder niet zoveel mag, ga je veel thee drinken, ook omdat ik het

geregeld zo koud heb. Drink meestal uit gemak gewoon zakjes van de bekende merken, wel groene thee of rooibos. Maar na afgelopen weekend is er een wereld voor me open gegaan.

In het hotel hadden ze thee van Teastreet, ik wist niet meer wat ik moest drinken, maar de meiden wisten wel wat voor me... "Sweet Happiness" nou en sweet happiness it was, zóóóóó genoten van een heerlijk echt vers theetje. Heel ritueel met metalen theefilter, daar kan geen fabriekszakje tegenop. Bij mijn ontbijt lag er iedere dag 'opeens' ook weer een zakje met een lekker theetje en kreeg zelfs wat mee voor thuis... Soms raag ik me af of mensen voelen dat je ziek bent, zo lief als ze voor je zijn.

Kan nu thuis ook heerlijk van de verschillende theetjes genieten, wat een feestje om het pakketje te ontvangen ....

• Maar zeker met stip op de eerste plek..... mijn kruikje !!

Want wie zorgt ervoor dat  mijn handen niet meer bevroren aanvoelen als ik mijn dag niet heb of net iets teveel gedaan heb?  Wanneer ik het ondanks subtropische temperaturen in de kamer het ontzettend koud heb? Wanneer ik koortsig en rillerig ben mijn bedje voor verwarmt? Onmisbaar op het moment ♥♥♥

Zag bij het zoeken naar een plaatje ook kruikjes met hele leuke hoesjes,dat lijkt me wel een leuk 'bank' projectje voor de komende tijd...

Gepruts & vertrouwen houden

~Tjongejonge~ het begon zo goed vanochtend, fijn gesprek met de psych, die zelfs op de hoogte was van het onnodige wachten gister.

Op de terugweg meteen langs de apotheek, dan hoef ik de deur niet meer uit. Daar  moest de apotheker zelf bij gehaald worden, want wat is dat foline??  wachten... wachten... Ze had met de gynaecoloog gebeld en ik kreeg wat anders mee, dat zou zich dan omzetten in wat mijn lijf nodig heeft. Heb het verhaal een paar keer nagevraagd, maar dacht tja, als de gynaecoloog aangeeft dat het goed zit, zal het wel goed zijn.
Ze vroeg me wel of ik de dosering nog wilde checken bij mijn eigen gynaecoloog (anders zou zij dat doen) Meteen gemaild, kon ik  ook even benadrukken dat 3 uur wachten na een heftig gesprek (gister) niet heel fijn is en ja wilde ook wel zeker weten of dat andere middel nou ook okay is (het gaat hier wel om het behoud van mijn goede cellen lieve mensen) en of de volgende keer de juiste medicatie gewoon aanwezig kan zijn.

Geen antwoord, apotheker belde weer, of  ik al wat gehoord had, wow, iemand die erbovenop zat, nee zei ik haar, of ik het echt meteen wilde laten weten wanneer ik wat hoorde. Kwartiertje later werd ik teruggebeld door de apotheker, ze had mijn gynaecoloog gesproken en de medicatie die ze meegegeven had was toch niet goed (genoeg). Ze wilde de 'oude' wel op laten halen, ze wilde ook het juiste wel bestellen, maar ja geen garantie dat het er vandaag zou zijn .....

Dan maar weer de afdeling bellen, hoe moest ik nu (inmiddels zonder recept) de juiste medicatie in huis krijgen? de dokter was in bespreking daar zou ze haar wel even uithalen. Uiteindelijk later terug gebeld, heel verhaal over de medicatie de verschillen ~blablablablabla~
Maar ik wilde toch wel heel graag weten hoe ik nu aan de juiste spullen kwam? (voor vanavond)

Uiteindelijk klaar laten leggen bij de poly apotheek, ik gaf nog aan dat ik het niet trok weer naar het ziekenhuis te komen "ja ik kan ze moeilijk langsbrengen"  mijn energie voorraadje voor vandaag was opgebruikt, dus vriendje kon weer eerder van zijn werk komen om ze voor me te halen...
(die het vervolgens bijna niet meekreeg ~communicatie .......~halleluja~)

Oh ja enne de foto's waren besproken, ze vonden het er niet zo goed uitzien, maar als de Nijmeegse waarden ook bleven dalen, leek de MTX behandeling wel de meest juiste.
~Hatseflats~  zó praat je patiënten moed in......

En hier zit ik dan, voor de 2de MTX... en je gaat het niet geloven, het is er niet :-( ..... er is iets mis gegaan en nu wordt het opnieuw aangevraagd.... hopelijk duurt dat geen 3 uur ( en sturen ze iemand die weet waar het is :-P ....

Weekendje Amersfoort & de uitslag *bibber*

In mijn vorige stukje schreef ik al dat ik me soms 'superwoman' begon te voelen, ja dat is heel leuk bedacht... >> in je eigen wijkje waar je precies weet waar je even wat kan drinken, hoe ver je bent en waar je de metro kan pakken......

Al veel eerder had mijn lief een weekendje Amersfoort geboekt, dat kon niet verzet of geannuleerd, dus toch gegaan. Wat een superhotel "Berghotel Amersfoort"  voor een beetje extra een luxere kamer ~en wat voor kamer WOW!~aan de rustige kant van het hotel. Toen even Amersfoort in, dat was een beetje te optimistisch, kan niet zo goed tegen veel mensen op het moment, sneller moe dan ik dacht en al vrij snel, geeuwen, ijskoude handen, klappertanden en rillen... dat wilde ook met een  bak warme thee niet meer stoppen, dus met de taxi terug en onder de wol. Ben je in zo'n leuke stad *pruil*
Kon natuurlijk niet in joggingpak blijven lopen, man wat kost 'er leuk uitzien al een hoop energie' hahaha..je leuk aankleden en opmaken in 3 etappes... een heel nieuwe ervaring.... en de truc uit het vorige stukje van Chanel werkt écht haha .. zeker met 'krachtig rood' ( hij bevalt goed Marjolein ;-)

Gelukkig een superhotel zoals ik al schreef, werden er vertroeteld, 's avonds een rustig plekje waar we konden  zitten, lieve mensen en lekker eten. Zaten op de 'rand' van de natuur, we gaan ook zeker terug, wat een schoonheid! We wandelen normaal heel wat af, dan is het even slikken als je in plaats van de dagwandeling van 26 km, moet kiezen voor het loopje van een kwartier .. maar goed, we waren lekker buiten, het was er prachtig en we hebben toch heerlijk wat frisse lucht op kunnen snuiven en wat houd ik van de hei!
Zoals je op de foto kan zien hebben we genoten en wat een heerlijkheid om een weekendje weg te zijn van alles .... ♥

En dan waar je het meest nieuwsgierig naar bent waarschijnlijk ... ~de uitslag~

Nou geloof me, hier nog 1, heb er niet van geslapen, heb een soort van paniek, wat als de waarden weer niet gezakt zijn? Zullen ze me een hogere dosis gaan geven ~aaagh~niet aan denken ... allemaal gedachten waar je niks aan hebt, denk eraan dat de negatieve nieuws spiraal ook doorbroken kan worden, laten we het hopen... 

Het is nog vroeg, ik ga zo mijn buisjes bloed afstaan, vanmiddag afspraak met dé mola specialist. Mijn moeder gaat gelukkig mee. Ik dacht 'ik ga wel ff in mijn eentje' Ben zo blij dat dat niet hoeft... 

~aan leuke dingen denken.. ~straks de échte tochten kunnen lopen bij Amersfoort....~aan leuke dingen denken... ~een heel dagje rond kunnen dwalen in een stad~ aan leuke dingen denken....... over een half jaar kan je weer alles .....

>> later meer .....

Wel ietsje meer dan een beetje later 17:30 ~Pffff~ ..................Ben er even he-le-maal klaar mee...

Om 10 uur vertrokken, bloed geven, om 12 uur gesprek, werd 12:45, nou ja prima, het was druk. Maar de nieuwe MTX zou om 14 uur zijn, wij snel even wat gedronken tussendoor, want het schema luistert nauw en je wilt niet te laat komen..... en daar hebben we twee-uur-en-drie-kwartier op zitten wachten, moesten zelf gaan vragen wat er was, het verplegend personeel wel weer top hoor, duidelijk dat zij het ook niet vonden kunnen, waarschijnlijk recept te laat aan de apotheek doorgegeven en toen was een jongen gestuurd die niet wist waar het was ~aaaaaaagh~ Kreeg ik uiteindelijk de injectie, wilde al weglopen, bedacht ik me (gelukkig) dat ik de antipillen voor morgen nog niet heb... ~Ohw? heeft u die nog niet.... >> en dat na zo'n dag ~oinkepoink~ 1-2-3-4-5-............Zuster als een malle aan de slag voor een recept, maar ja, ben er even klaar mee... Zijn tenslotte geen paracetamolletjes waar we het hier over hebben..... :-/

>>> En dan hier dan toch de de uitslag, dat waar het vandaag allemaal om draaide... ;-) ( je zou het bijna vergeten ) Een beetje tweeslachtig, het ~JuichEnDeJubel~ gevoel laat nog even op zich wachten.....de (Rotterdamse) HCG waarde was gedaald naar 2530, (even off topic, maar heel apart want ik had dat vorige week gedroomd). Dat is waarschijnlijk erg de goede kant op (de Nijmeegse waarden nog even afwachten, om te kijken of het klopt met de dalende curve).

Toen wilde ze toch ook wel inwendig kijken om te zien of er ook minder trofoblasten te zien waren op de echo. Baarmoeder zo goed als leeg,zitten ze allemaal vergroeit in de wand ~zucht~ en het zal je niet verbazen "Ja ik zal veel foto's maken om het met de specialisten te bespreken want dit is wel uitzonderlijk" (dat zijn van die 'laat mij maar lekker middle of the road zijn' momenten, waar ik voor het eerst  steeds vaker last van begin te krijgen) De MTX gaat mijn bloed in, komt overal, dus please, richting wand nu, dankuwel!

Ze bleef me ook observeren, mijn Hb was nauwelijks gestegen (nog steeds maar 4,5) maar doordat ik normaal op kon staan en me normaal bewoog en omdat ik er naar omstandigheden wel goed uitzag ~dankjewel ;-) ~, wilde ze liever geen bloed geven. Ik raak waarschijnlijk gewend aan weinig bloed, al verklaart het ook het 'uitval', tril en koude handen verhaal. 

Al met al, weekje chemo, weekje rust en dan weten we weer meer 

Chemovrij weekje...

Een weekje geen chemo.. ik kan het iedereen aanraden ;-) Benieuwd naar mijn Hb maandag, maar als ik me bedenk dat ik nu niet meer alles hoef te vragen ( en hoe geweldig dat voelt) Dan zal ik me als alles aangevuld is wel superwoman voelen haha. Genoeg voorbeelden op mijn Pinterest board ~she loves comics, red~, dus hoef niet zoveel moeite te doen het me voor te stellen, beetje Kryptonite in die methotrexaat? Moet wel goed luisteren naar mezelf, in je enthousiasme ga je snel over grenzen ~nog even dit, nog even dat~ pieppieppiep

~Dit soort heftige gebeurtenissen hebben hun eigen tijdlijn~ Wanneer je merkt dat hoe graag je ook wilt en hoe sterk je ook bent je het niet allemaal in je eentje op een rijtje gaat kunnen zetten en dit staat in het antwoord van iemand die je benadert ( bij wie ik al een goed gevoel kreeg uiteraard), dan heb je me.

Als ik dit zo typ mis ik mijn lieve oude "Dwarrel', huisdieren hoef je niks uit te leggen & hij was een expert. ♥ Wat ik heel bijzonder vind, zijn juist ook de berichtjes van mensen van wie ik het niet verwacht, dat ze precies datgene kunnen zeggen dat me enorm raakt en mensen me verbazen met de mooiste uitspraken, me met zomaar een berichtje me zo goed doen voelen, zelfs mensen die me niet kennen, maar het verhaal volgen omdat ze mijn lief kennen, toch ook aan mij wat laten horen op welke manier dan ook, heel bijzonder om te ervaren, ben er enorm dankbaar voor.

Toch heb ik een ander nodig (denk ik ..... ;-) dit verschilt nogal eens per dag), iemand die mij niet kent, voor mijn eigen gevoel, om de hele rollercoaster een plekje te geven maar ook dat ik niet weer ga ~tralalie-tralala-en~  en er opeens 'niks' meer aan de hand is. Hoe ga ik om met mijn omgeving. Door erover te schrijven kan ik het uitleggen, mijn gevoel aangeven, in iemand verplaatsen is wat anders, dat is ook niet mogelijk, dat besef ik, je kan niet in iemands hoofd en hart kruipen. Dan is het zaak om aan te geven wat je nodig hebt, maar wat als je dat zelf niet precies weet? Hoe maak ik er het beste van nu mijn leven 'even stil staat'? Gaat het me lukken toch dat studieboek weer op te pakken en wat te onthouden? Is het niet dit dat wil zeggen dat ik niet meer alles tegelijk moet doen, maar moet doen wat ik leuk vind, waar ik blij van word en wat meer voor mezelf en genieten moet kiezen? dat soort zaken wil ik wel eens met een buitenstaander bespreken. en hoop vooral op kritische, prikkelende vragen, waar ik niet 1-2-3 antwoord op heb.

Kom ik 'toevallig' een mooi stukje tegen weer van Lissa Rankin

Dictionary.com defines courage as “the quality of mind or spirit that enables a person to face difficulty, danger, pain, etc., without fear.” But courage is not about being “fearless.” In spite of what Hollywood might lead you to believe, courage is not necessarily glamorous or sexy. It doesn’t require fanfare or uniforms or medals or adoring fans cheering in the stands. It’s not about weapons or car chases or daring stunts. Sometimes courage is an internal journey you take on your own—and everyone’s journey is different. For some, just getting out of bed in the morning is unspeakably brave. 

Courage is about letting fear transform you so you come into right relationship with uncertainty, make peace with impermanence, and wake up to who you really are. This kind of courage helps you make choices that strengthen rather than diminish you. Instead of allowing your choices to be ruled by false fear and the emotions that ride shotgun with it—anger, resentment, hatred, intolerance, depression, anxiety, and unresolved grief—courage stems from inner peace, and it empowers you to live in alignment with your soul’s values.
-Lissa Rankin, The Fear Cure

Getrokken door al die passages, ben ik nu ook in het boek begonnen ~ben benieuwd~