~Jammer joh..... ~

..... Lekker weekje achter de rug, superweekend..
Voel me relatief goed, mijn lichaam weet om te gaan met een Hb van 5,2 ... ik voel me een week niet ziek en heb er weer zin in... de toekomst
Het is me aan te zien en de mensen om me heen en ik zijn vol goede moed...
Samen naar het ziekenhuis, dan gaan we erna even lunchen om het te vieren, het kan niet anders dan dat het de goede kant opgaat als ik me zo voel... Ben wel benieuwd hoe en waar ze de chemo gaan zetten, mijn handen zijn nog niet genezen...

>. het moment dat we de dokterskamer binnen stappen weet ik al dat het mis is 'Hallo mevrouw L. hoe is het met u?' Ohoooohhhh... en ja hoor

• Waarden zijn nauwelijks gezakt
• Geen chemo meer, ook het nieuwe middel werkt niet
• Gelijk opgenomen worden zodat er a.s.a.p. een CT-scan en MRI gemaakt kunnen worden ( en nee, dan kan je niet tussendoor naar huis????)
• Als ze uitzaaiingen vinden wordt het een chemo-cocktail
• gezien de waarden gaan ze ervan uit dat het niet uitgezaaid is, dan een operatie om mijn baarmoeder te verwijderen...
• ... stilte...

Word ik verwacht iets te zeggen nu? dat vraag ik haar maar meteen 'Wat wil je dat ik zeg?' We zouden haar 'sociaal niet zo handig noemen' maar dat ik dit van haar moet horen i.p.v. mijn eigen arts... Ik wil weg, dus vraag ik maar de praktische zaken, Blijkbaar moet ik echt meteen opgenomen, dus spullen halen en weer terug...

Zodra de receptioniste van 'mijn oude afdeling' me groet beginnen de tranen te stromen, ik wil hier zó niet zijn. Ik krijg een kamer alleen, dat is fijn, dan kan mijn lief bij me blijven. De zuster geeft aan dat mijn eigen arts 'zo' langs komt , de CT scan zal om 3 uur zijn, dus het zal weer een wachtdagje zijn. We hebben ons weer een beetje herpakt, bezig met inspiratie zoeken om van oude dingen iet nieuws te maken >langleve Pinterest<  dan komt de dokter...

Ik krijg weer het hele verhaal te horen, voel me soms net een debiel, het heeft genoeg impact om het na 1x horen te weten hoor... 'Gezien mijn leeftijd' gaan we vrijdag bespreken op welke manier ze mijn baarmoeder gaan verwijderen, Ik voel me op zulke momenten zo ontzettend afgeschreven, 'gezien mijn leeftijd' kon ik indertijd stoppen met de pil om de migraine te verminderen... maar ondanks 'gezien mijn leeftijd' was er toch een bevruchting...'Dan ga je toch terug naar je gevoel van vóór die tijd?' ... ~plop~ 2 slecht nieuwsgesprekken op 1 dag, maar natuurlijk ik zet die knop wel 'ff ' om. pfffff... Had me nog zo voorgenomen om niet te reageren, het levert me niks op en ik word er alleen maar boos en verdrietig om. Het kan me op dat moment niks meer schelen, doe maar wat je wilt, ik

ben klaar met vechten en waarvoor eigenlijk? Ze blijft zitten, ik moet de zingeving loslaten en bedenken dat het pech is, heb ik nog met de psycholoog gesproken? Ik zal iemand nodig hebben om dit een plek te geven, dit heeft ontzettend veel impact ~joh?~. een psycholoog gaat me niet helpen, ik zal iemand moeten vinden die me handvatten op een meer spiritueel level kan geven, maar eigenlijk wil ik nu het liefst zo snel mogelijk geopereerd worden zodat ik het achter me kan laten, of ze nu 4 sneetjes gaan geven in een 'kijk' operatie of 1 grote overdwars (omdat de kans op weer veel bloedverlies aanwezig is), dat letterlijke litteken zal er gaan komen en me voorlopig nog wel even aan deze tijd blijven herinneren.... Deze week lukt niet, volgende week gaat ze de OK voor me reserveren... Ik kan mijn afschuw naar het ziekenhuis maar niet verbergen wanneer er weer iemand binnenkomt en eigenlijk niet weet wat er aan de hand is ik ik het wéér moet vertellen (en weer tranen) Laat mij het maar even lekker 'ontkennen' ik kan het er nu gewoon niet bij hebben....

Na de CT scan heb ik 'verlof' gekregen, ik hoef gelukkig niet in het ziekenhuis te slapen, ik moet bereikbaar zijn en de volgende dag om 12 uur weer aanwezig zijn, mochten ze eerder tijd hebben voor de MRI.

Mijn lief sjouwt mijn 'hoekomikdedagdoor' dingen weer mee naar huis, maar we hebben de avond lekker samen ... 'De ballentent' stond nog op ons 'to do' lijstje, ik wil geen risico lopen bekenden tegen te komen, dus een ideale plek aan de Maas om even bij te komen van de dag. Dat was het beste dat ons die dag kon overkomen, alsof we in een cabaret programma beland waren.... En ja ook nog heerlijk gegeten, met Paulaner bier (van de tap!), wat smaakte dat goed! Het terras zat bomvol met het mooie weer en het eten was niet aan te slepen. Het begon al met iemand die op de vraag wat ze wilde eten een Chardonnay antwoordde, Claudia herhaalde dat nog maar eens voor de rest van het terras, de mevrouw naast ons 'waar is het toilet?' ~Nou binnen~(met dikke knipoog naar mij) haha... daarna begon er iemand over de koffie die te sterk was te zaniken, nou dan moest je net bij Marco zijn, laat duidelijk weten geen tijd te hebben voor dat gezeur, en niksniet even achter een hoekje maar gewoon 'plein public' een andere vrouw had het 'eten niet gesmaakt' nadat ze wel haar bord leeg had ~oh dat dacht ik al, dat het u niet zou smaken~ Er werd een hele show van gemaakt. Het verband van de zoveelste infuus zat nog op mijn arm en hij vroeg ook meteen wat het was 'is het erg?' Ja eigenlijk wel 'wat hebbie dan' .. heerlijk die directheid en niet zielig doen..dat ik nu even met verlof mocht  "ja dat is kut'.. 'maar daar ga ik wat aan doen hoor' en dat is gelukt ~Big Time~ we hebben zitten schateren.....  wat liepen we met een heel ander gevoel naar huis... na koffie van de zaak, en een 'jullie komen wel terug hè' .....~zekerweten! ~dankjulliewel ♥~