Één in de twee jaar...

Zo vaak komt het voor wat ik heb ... wat wij hebben is het ondertussen...Hoe ik dat weet?

Mijn 'voorganger' heeft me gevonden, het is ongelooflijk. Zij heeft het uitgerekend door middel van de cijfers tijdens haar chemo's en ze vond mijn oproepje afgelopen week 'toevallig' op 'kanker.nl'. Mailcontact, het wordt steeds duidelijker dat we allebei de 'uitzondering op de uitzondering op de uitzondering zijn'. Kreeg al handige tips voor het gesprek dat ik zo met mijn arts moet gaan hebben over de operatie.

Ik ben er stil van...één in de twee jaar in Nederland en zij leest toevallig mijn oproepje. Het idee dat er iemand is die ik kan ontmoeten, die ik niks hoef uit te leggen, die precies weet wat je doormaakt en voelt. Ik kijk er erg naar uit om haar te ontmoeten, maar voorlopig eerst een operatie op de agenda.