...5 dagen ziekenhuis on the way....

~Pfiew dat is even slikken, had natuurlijk stiekem op een kijkoperatie gehoopt (na 1 dag weer naar huis), in het kader van grenzen verleggen hoop ik nu dat ze beslissen dat het met een horizontale snee kan ( i.p.v. een hele lelijke verticale) Ik heb vannacht al liggen bedenken dat ik een briefje voor de chirurg op mijn buik ga plakken zodat ie het in ieder geval niet groter maakt dan nodig en netjes dichtmaakt...

Maar een buikoperatie zal het zijn, dan is het niet 1 dag, maar 5 dagen ziekenhuis

5 dagen infuus'people' ... Iew...

~daargaiknogmaarevennietteveelbijstilstaan~. Voetjes op de grond, dit zal een serieus heftiger operatie gaan worden. Volgens de mevrouw die altijd het eten op de afdeling komt brengen en ons op een bankje zag zitten duurde het vroeger 10 dagen 'och meisje toch, ik zag je alweer op de opnamelijst staan, het houdt maar niet op hè'

 Had een hele lijst, want ja je moet de verhalen op internet niet lezen, daar staan alleen de drama's. ik vertrouw niet alleen op artsen (dat deed ik al niet, maar na deze periode nog minder) en ik wil weten wat me te wachten staat, hoe ik het minder zwaar kan maken en hoe ik snel kan herstellen. Ik wil ook precies weten wat ze weg halen, en hoe en wat ze laten zitten en wat de consequenties zijn...
Ze heeft wel wat ongerustheid weg weten te nemen, omdat er niks buiten mijn baarmoederwand is gesignaleerd op de CT, hoeven ze 'alleen'mijn baarmoeder eruit te halen en gaan ze geen zenuwen raken waardoor ik me over bijvoorbeeld het plassen ed. minder zorgen maak.

Ik zit daar alsof ik naar iemand anders zit te kijken die dat allemaal vraagt, alsof het niet over mij gaat. ze beantwoordt haar telefoon ook 2x uitgebreid, lief weet het goed op te lossen 'zullen we nu verder gaan voordat we zo weer gestoord worden' ... ehh oh ja, sorry hoor voor de telefoontjes ..  We hebben hier toch geloof ik geen beleefdheidspraatje over het weer? De keer erna geeft ze aan terug te bellen (jaja het werkt dus wel) Het hele lijstjes is afgewerkt, ik word nog onderzocht en mijn baarmoeder is geslonken, ze gaat het advies geven dat een horizontale snee okay is,maar de opererend arts beslist (en nee ik durf niet op het beste te hopen)
weer een formuliertje, voor de anesthesist 'loopbriefje' .. ik was voor het gesprek al geweest, moet zo alleen nog terug. Zie vriendje alweer met kromme tenen naar formuliertje 97896484643469 kijken dat nu 'niet nodig' is. Benoemt nog even het belang van 'procesmanagement' en klapt mijn voor de honderdste keer moeten aangeven of ik zwanger ben frustratie eruit.

Volgens de anestehsist ben ik 'gezond' en zal het allemaal geen problemen gaan geven, alleen mijn lage bloedwaarde zal er voor kunnen zorgen dat er bloed gegeven gaat worden wanneer hij naar de 4 zakt.

Dinsdag mijn 'intake' en woensdag als er geen spoedje tussendoor komt als eerste op de operatietafel. Ik kijk er niet naar uit om de reden en ik zie ook op tegen de operatie en de weken erna. De ervaringsverhalen die ik las ( ja ook positieve) hebben vaak een andere reden, een hoop vrouwen hebben er last van en zijn blij dat ze 'm kwijt zo, voor mij voelt het toch als een ingreep in een gezond lichaam waar ik niet op zit te wachten ( hoe erg ik ook weet dat als het niet gebeurt de cellen kwaadaardig kunnen worden).

( heb het geluidje van een infuus dat klaar is nog opgezocht om jullie mee te laten genieten, maar het is niet te vinden :-P) tu-tu-ta.... tuuu-taaaaa... tu-tu-ta... etc.