Gewoon even 'Soof' kijken....

...gewone dingen als samen even een 'komedie' kijken, maar ja daar komt het weer 'blije aankomende vader' ... >> dan de tv maar uit en het liefst doen alsof er niks aan de hand is..

... maar het suddert het al eventjes we zijn best goed geweest in 'doen alsof'  en ik kan  we kunnen er niet omheen...
We zijn al een tijdje 'boos' .. het zit onderhuids, dat kortje lontje, weinig tolerantie

Mag ik eigenlijk wel verdrietig zijn? Tenslotte was ik voor het hele gebeuren niet echt met kinderen krijgen bezig....en hoe lang gaat dat nog duren eigenlijk?

'ik weet pas wat houden van is sinds ik kinderen heb' 'mijn leven was voor die tijd niet compleet'...... wat zegt dat over ons?

Elke zwangerschapsaankondiging, dikke buik, geboortekaartje, zwangere collega's, vrienden met kinderen, advertenties, moeder-en vaderdag, happy families met kerst op de tv...het is overal.. elke dag.. en het steekt. Ik ga mensen uit de weg en ik weet dat wij mensen uit de weg gaan. Hoe ga je daarmee om? Het is nu eenmaal waar het bij de meeste mensen om  draait.. je wil het niet uit de weg gaan, maar dat altijd maar 'flink houden' is soms even op, verdrietige mensen zijn niet leuk. 'koetsjiekoetsjie terwijl ik van binnen niks voel is niet mijn ding. Ongeïntresseerd, cynisch, jaloers... zo komt het soms naar buiten, maar wat ik voel is 'er niet bij horen', verdriet.. om iets wat er nooit heeft kunnen zijn.

En dan wilde ik zo nodig orthopedagoog zijn... Waarom kies ik een baan waarbij ik samen met kids hun leven weer op de rit krijg? Is dat wat ik wil? Is dat mijn keuze? Waarom geef ik zoveel aan andermans kinderen? Is dat nou waar ik blij/gelukkig van word, geeft dit mij nou echt voldoening? Is het eigenlijk wel okay dat ik dit goed kan?

Heb geen beslissingen hoeven nemen, maar het gevoel van hoe het voelt, is zo herkenbaar ...
https://www.freya.nl/brief-doet-ongewenste-kinderloosheid-me/

... van je afschrijven is fijn, maar hopelijk scheelt dit ook wat 'uitleg' ...