'the best medicine' |
Moet ook eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik nu op de 'dagbehandeling oncologie' moet komen, wat is het daar goed geregeld en wat een ontzettende lieverds werken daar. Ondanks de chemo's voel ik me 'in de watten gelegd' ... Zo secuur en ze weten heel goed wanneer er wel of niet een nieuw infuus aangelegd moet worden, je merkt dat het hun specialiteit is. 'Mevrouw L. u weet dat u zaterdag naar die en die afdeling moet hè' alles op mijn kaartje geschreven, aan de vervangende afdeling (i.v.m. koningsdag van afgelopen maandag) doorgegeven dat 'hevelen'bij mij geen zin heeft, omdat mijn infuus dat nooit doet, maar dat dat niet betekent dat hij niet goed zit ~YES~! Dat scheelt een berg ( en vooral veel 'geprik') wat een TOPPERS! Toen ie ging ontsteken en in de andere gezet moest worden, vloog de naald erin en voelde ik er in verhouding voor het eerst nauwelijks wat van ~Jihaaaaa~ (en ja dat mag dan ook wel 's gezegd en heb ik hen ook zeker laten weten !)
de week is voorbij gevlogen, tijdens de behandeling afleiding, na de behandeling even een bakkie
Dankjulliewel ♥ |
Én... niet te vergeten de mede-patiënten en hun dierbaren, wat een fijne mensen... zoveel humor ook, de grappige man van de vrouw naast me 'zo ben je nu al klaar?' ~smile~ tips uitwisselen hoe je beter de chemo doorkomt.. wat te doen bij kortademigheid... grapjes met de verpleging... cynische grapjes die alleen wij 'mogen'maken...die kleine dingen....
Dan vandaag binnenkomen, iemand van dansles, in eerste instantie schrok ik, zulke leukerds ( hij en zijn vrouw) nooit wat van gemerkt, is al 2 jaar ziek, ongeneeslijk...nooit wat van gemerkt, ja dat hij niet altijd de pasjes onthield, maar ja, daar waren er meer van... dat je dan nu beseft dat dat de chemo was.... Dat ik die mensen tegenkom, dat doet wel wat met me. zoveel dingen die je dan van elkaar met een half woord 'begrijpt' ... De vraag op deze afdeling is meestal 'word je nog beter?' Ik kan daar vanuit mijn hart een volmondig ja op geven... wat een geluksvogel ben ik eigenlijk....
Ondanks de chemoweek, het slechte nieuws (mijn Nijmeegse waarde is gestegen tot 9,4) loopt mijn hart over, gevoelsmatig heb ik een 'fijne' week gehad, met het zonnetje uit het ziekenhuis, fijne mensen om me heen, mijn lief die er zo ontzettend voor me is, de tuin van mijn hem die lekker groeit na de aanplantingen en de kalkverwennerij van afgelopen week, van het weekend mee naar mijn 'buitenhuis' in Brabant... het klinkt gek, maar ik voel me dankbaar en met een licht hart... dus dat laat ik even lekker zo
Ben ook best trots op mezelf, nadat ik het dinsdag écht niet meer zag zitten me nu toch weer zo (dankbaar en hoopvol) voelen, dat bewust aangepakt hebben, mezelf bij mijn lurven hebben weten te pakken, mezelf ertoe zetten lekker naar buiten te gaan, de goede dingen weten te waarderen, hoopvol kunnen en weer durven zijn, verwachtingen bijstellen, accepteren en het beste verwachten, in kleine wondertjes blijven geloven, ook mijn studie oppakken al is het op een laag pitje, afleiding afleiding, bovendien zijn de Mastervakken de meest boeiende, dus erover lezen is geen straf (en gaat het lekker over andermans 'problemen :-P), Kan eindelijk zeggen... 'Essie dat doe je best goed'. Je hebt geen straf en dit niet 'verdiend' en ook niks gedaan dat dit kan veroorzaken en ik geloof dat ik dat eindelijk eens begin te beseffen (mede dankzij het fijne gesprek en de ervaring en relativerende kijk van jouw lieverd M. deze is ook voor jou, stoere vrouw!
(>‿♥) ~Ⓕⓘⓙⓝ ⓦⓔⓔⓚⓔⓝⓓⓙⓔ ⓛⓘⓔⓥⓔⓡⓓⓢ~ ❀◕ ‿ ◕❀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten