Copingstrategieën & dreamteams

Zo snel als ik uit het ziekenhuis kwam,zo langzaam gaat het nu... Ja ik knap iedere dag een beetje op, maar een buikoperatie is niet niks...( weet ik nu) bepaalde delen waar gewoon geen gevoel in zit ( hoort dat stuk echt bij mij?) buikspieren die het 'niet doen' en als je maar iets teveel doet voel je de wonden binnenin ... Grmpfff ...Erg frustrerend..
Zo ook gister, moest naar de psych, lopen in het ziekenhuis ( beetje gebogen en in slakkentempo) en dan ben je me toch uitgeput.. pffff ..Van dat kleine stukje??
Dan kwam ik er in het gesprek achter dat ik op het moment naar mezelf kijk als 'iemand anders' met wie dit allemaal gebeurt... een 'copingmechanisme' (aldus de psych) waar ik natuurlijk al veel over leerde in mijn vak & werk en nu blijkbaar zelf toepas zonder dat ik het eerder doorhad.
Ik kom de week redelijk door zonder dat ik 'erover' hoef te praten, ik schiet dan namelijk ter plekke helemaal vol (dat gebeurt al als iemand me een kaartje stuurt of mailt waaruit blijkt dat ze wel snappen wat me allemaal gebeurt 'het begrip', dat me wel erg goed doet trouwens )  en in een gesprek stopt 't niet, t kost me zoveel energie, ik kan het allemaal (nog) niet overzien en merk dat ik het op het moment niet aankan. Dus dat laat ik het verder maar even voor wat het is... eerst beter worden .... (dat is dus geen onwil als je ernaar vraagt, ik wil niet dat het iedere dag beheerst en weet eigenlijk niet hoe ik op 'hoe gaat het nu?' moet reageren (zou het liefste zeggen dat het prima gaat, maar dat is gewoon niet zo ))

De gesprekken gister (de Arbo belde en had ook een lijst met (hele directe)  vragen en 'tips' ~het is wel goed om te huilen met iemand~) ... het is waarschijnlijk goed en het is nodig, maar nu nog even niet...De psych vond gelukkig ook dat het voor mij prima is om op mijn eigen kompas te varen en mezelf nu even de 'rust'en bezinkingstijd te geven...
Echt vrolijk werd ik daar allemaal niet van en hoe super dat mijn ouders vanochtend met planten en bloemen aankwamen en even later ( zonder dat het afgesproken was en héél onverwacht in zijn pauze) ook mijn lief met fijne kleurtjes en mijn favoriet een bolmargriet ♥. Kwam ook nog eens prima uit naast de -anti-inkijk-bamboo ;-) Heb lieve buren, maar je hebt dagen dat je gewoon geen contact wilt en zo ga ik sneller even buiten zitten, het lokt nogal zo'n geweldig balkonnetje. Mijn moeder alles mooi georganiseerd en potten en bakken, fantastisch! 's ochtends een beetje water geven & 's middags een beetje dooie bloemetjes eruit plukken lijkt me een prima bezigheid voor de komende weken .... Oh ja en ook

nog een 'beetje mee' geweest naar de expo van Leo van Gestel door het collectieboek voor me mee te nemen... wat een held die man met zijn verschillende en stuk voor stuk prachtige werken.... wat zijn mooie dingen toch fijn!

PS: 'dreamteam' heb ik 'geleend' van een medeblogger op kanker.nl; ik vind dat zo'n goede omschrijving van de mensen die ik op het moment graag om me heen heb....